«Τα ρούχα πρέπει να κρέμονται από τους ώμους και όχι από τη μέση». Η φράση αποδίδεται στον Oscar Wilde, ο οποίος εκτός από συγγραφέας, ποιητής και δραματουργός ήταν και εξέχων δανδής της εποχής του.
Είναι αλήθεια πως στη «μάχη» ζώνης–τιράντας, η πρώτη επικρατεί ξεκάθαρα τις τελευταίες δεκαετίες έναντι της αντιπάλου της. Στις ημέρες μας, η ζώνη έχει επιφορτιστεί το βάρος της διατήρησης του ανδρικού παντελονιού στο ύψος του, ενώ οι τιράντες προτιμούνται μόνο από τους λάτρεις της κλασικής ανδρικής ένδυσης και ορισμένους φίλους της μουσικής Punk. Ιδιόμορφη, αν μη τι άλλο, στιλιστική ταύτιση.
Δεν ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα. Μέχρι το 1920 οι ζώνες δεν είχαν ως αποστολή τους τη στήριξη των ανδρικών παντελονιών. Tουναντίον, η χρήση τους ήταν από τη μία πλευρά αισθητική -ιδίως στις στρατιωτικές στολές όπου φοριoύνταν έξω από το σακάκι ώστε να χαρίζουν λεπτότερη μέση στην αντρική φιγούρα- και από την άλλη πλευρά λειτουργική, αφού από τη ζώνη κρέμονταν τα σπαθιά κι αργότερα τα ρεβόλβερ των αξιωματικών.
Οι ζώνες κέρδισαν κατά κράτος σε δημοτικότητα τις τιράντες μετά το 1940, όταν τα ψηλόμεσα παντελόνια της δεκαετίας του 1930 που τόσο αγαπάνε οι οπαδοί του κλασικού στιλ, αντικαταστάθηκαν λόγω πολεμικής λιτότητας με τα χαμηλοκάβαλα που κουμπώνουν στο ύψος των γοφών. Aυτό όμως δε σημαίνει ότι οι τιράντες εξαφανίστηκαν. Δύο «φυλές» ανδρών δεν τις απαρνήθηκαν ποτέ: οι δανδήδες και οι εύσωμοι.
Για τους δανδήδες, το ψηλόμεσο παντελόνι που κουμπώνει στο ύψος της φυσικής μέσης του ανδρός, περίπου εκεί που βρίσκεται ο αφαλός δηλαδή, με το σωστό φάρδος και τις βαθιές πιέτες δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα και δε φοριέται με τίποτα άλλο πλην των τιραντών.
Για τους εύσωμους δε, όπως ο γράφων, οι ζώνες αποτελούσαν πάντα μια άβολη συνθήκη. Όποιος άντρας έχει έστω και μικρή κοιλιά μπορεί να αντιληφθεί το πρόβλημα και να ταυτιστεί. Η πίεση που ασκεί η ζώνη, ειδικά όταν αυτός που τη φοράει κάθεται, είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αντιθέτως, οι τιράντες δεν ασκούν ουδεμία πίεση στην κοιλιά, επιτρέποντας στους άνδρες να φορούν πιο φαρδιά και άνετα παντελόνια χωρίς να φοβούνται ότι κάποια στιγμή αυτές θα υποχωρήσουν και θα τους εκθέσουν ανεπανόρθωτα.
Επίσης, οι ζώνες σπανίως εκτελούν τα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί, και συνεχώς μέσα στην ημέρα πρέπει να τις αναπροσαρμόζεις και να επανατοποθετείς το πουκάμισο μέσα από το παντελόνι, ενώ οι τιράντες δε σε υποβάλλουν σε αυτή την ταλαιπωρία. Εάν έχετε κάποια κιλά παραπάνω, δοκιμάστε να φορέσετε τιράντες. Θα αναπνεύσετε με ανακούφιση.
Οι τιράντες όμως έχουν και αδυναμίες. Το καλοκαίρι, σε περίπτωση που θέλουμε να φορέσουμε πουκάμισο ή polo έξω από το παντελόνι, οι τιράντες δεν προσφέρονται. Το ίδιο ισχύει και για τις βερμούδες. Σκεφτείτε βερμούδες με τιράντες: ίσως χειρότερος συνδυασμός και από σανδάλια με κάλτσες. Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιλογή της ζώνης έχει σαφές προβάδισμα. Τέλος, οι τιράντες αντενδείκνυνται για τις ημέρες που η ζέστη είναι αφόρητη. Όταν θέλεις να βγάλεις το δέρμα σου λόγω του καύσωνα, το τελευταίο που θες είναι δύο ακόμη λωρίδες υφάσματος πάνω σου. Λέγεται ότι ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι έφερε το τελικό χτύπημα στη χρήση των τιραντών στις ΗΠΑ.
Το φθινόπωρο όμως, μαζί με το καλοκαίρι, τελειώνουν και τα προτερήματα της ζώνης. Οι τιράντες επιτελούν την αποστολή τους υποδειγματικά. Κρατάνε το παντελόνι στη θέση του όλη μέρα χωρίς να χρειαστούν κάποια ρύθμιση. Χαρίζουν κομψότητα, καθώς είναι ιδανικές στο να αναδεικνύουν τις πιέτες και την ίσια γραμμή των κλασικών παντελονιών, ενώ δε χρειάζεται να ταιριάζουν χρωματικά με τα παπούτσια σε τέτοιο βαθμό όπως οι ζώνες. Φυσικά, οι λάτρεις της λεπτομέρειας όχι μόνο θα ταιριάξουν τις δερμάτινες απολήξεις των τιραντών με το χρώμα των υποδημάτων τους, αλλά και το χρώμα του υφάσματος με αυτό της γραβάτας τους. Όταν όμως το σακάκι είναι κουμπωμένο ή συνοδεύεται από γιλέκο, όλα αυτά είναι περιττά, αφού οι τιράντες απλά δε φαίνονται. Άλλωστε, για εκατοντάδες χρόνια οι τιράντες θεωρούνταν εσώρουχο, και ως τέτοιο απαγορευόταν η «επίδειξή» του. Μη λησμονείς, φίλε αναγνώστη, ότι μέχρι πριν μερικές δεκαετίες ουδείς θα διανοούντο να κυκλοφορήσει με κοστούμι χωρίς γιλέκο, είτε το σακάκι του ήταν σταυρωτό είτε μονόπετο, εξανεμίζοντας έτσι τις πιθανότητες να φανερωθούν οι τιράντες.
Μάλιστα, μέχρι η εσωτερική θέρμανση να εξοβελίσει το γιλέκο από τις περισσότερες αντρικές γκαρνταρόμπες, τα κουμπιά στα οποία κουμπώνουν οι τιράντες ράβονταν στην εξωτερική πλευρά του παντελονιού, αφού και ήταν ευκολότερο να τις βάλεις/βγάλεις, ενώ η ύπαρξη του γιλέκου κάλυπτε πλήρως τη συγκεκριμένη περιοχή. Όταν τα γιλέκα, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω φοριούνται αναγκαστικά και μόνο με τιράντες, μειώθηκαν, τα κουμπιά μετακόμισαν στην εσωτερική πλευρά του παντελονιού για λόγους αισθητικής.
Φυσικά, υπάρχουν στο εμπόριο και τιράντες με «κλιπς», όμως οι sartorialists τις απεχθάνονται, επιμένοντας στις κλασικές με τις δερμάτινες άκρες και τα κουμπιά. Άλλωστε, η τοποθέτηση κουμπιών σε ένα παντελόνι για να μπορεί να δεχτεί τιράντες είναι μια πολύ απλή διαδικασία που μπορεί εύκολα να γίνει στο τοπικό σας ραφείο μεταποιήσεων αλλά ακόμη και από τα ίδια σας τα χέρια αν είστε επιδέξιοι με τη βελόνα. Δύο κουμπιά πίσω και τέσσερα στο μπροστινό μέρος του παντελονιού είναι αρκετά για να αναβαθμίσουν αισθητά τα επίπεδα τόσο της άνεσης όσο και του στιλ σας.
Αν έχετε σκοπό να επισκεφθείτε έναν ράφτη και να φτιάξετε ένα κοστούμι, μπορείτε να παραγγείλετε το παντελόνι να είναι ειδικά για τιράντες, να έχει δηλαδή πιο φαρδύ «ζωνάρι», να μην έχει θυλάκια για τη ζώνη και ίσως ακόμη να προτιμήσετε fishtails στο πίσω μέρος ώστε οι τιράντες σας να αποδίδουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Τέλος, αισθητικά είναι καλύτερα το χρώμα της τιράντας να ταιριάζει ή να συμπληρώνει αυτό της γραβάτας σας, ενώ όσον αφορά τα μοτίβα προσπαθήστε να τα αποφύγετε όταν φοράτε πουκάμισα που επίσης διαθέτουν κάποιο σχέδιο, ενώ προτιμήστε τα όταν το πουκάμισο είναι μονόχρωμο.
Διαδώστε!