«Η απόκτηση στιλ είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία» Δημοσιεύτηκε σε: Δημιουργοί
Η συνέντευξη αυτή του G. Bruce Boyer περιποιεί διπλή τιμή για εμένα. Πρώτον, γιατί δόθηκε στο Μονόπετο και επιπλέον γιατί ο Boyer αποτελεί προσωπικό μου ίνδαλμα τόσο για τη συγγραφική του τέχνη, όσο και για την αντιμετώπιση που έχει απέναντι σε ένα -για πολλούς «επιφανειακό»- θέμα όπως είναι η κλασική ανδρική ένδυση.
Τα γραπτά του Boyer με δίδαξαν ταπεινότητα, μου έμαθαν να αναζητώ την ουσία πέρα από το φαίνεσθαι και πώς μπορώ να αναγνωρίζω το αυθεντικό στιλ. Μακριά από την κουλτούρα του Instagram και των Influencers, ο γεννημένος το 1941 συγγραφέας των βιβλίων “True Style”, “Eminently Suitable” και “Elegance: A Guide to Quality in Menswear” μεταξύ άλλων, διαθέτει master στην Αγγλική λογοτεχνία και πριν ακολουθήσει το δημοσιογραφικό μονοπάτι στα περιοδικά GQ και Esquire ήταν καθηγητής σε κολέγιο των ΗΠΑ. Η βαθιά γνώση της γλώσσας και πώς χρησιμοποιείται για να αποδώσει τα νοήματα είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτό που τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους που έχουν καταπιαστεί με το θέμα του κλασικού στιλ. Η επικοινωνία μας έγινε μέσω e-mail και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Βασίλη Μπουρτσάλα, χάρη στον οποίο έγινε η πρώτη επαφή. Ας περάσουμε τώρα στο «ζουμί»…
Τι είναι στιλ;
Είναι η οπτική απεικόνιση του τι πιστεύει ο καθένας για τον εαυτό του. Όλοι έχουν το δικό τους στιλ αλλά όταν λέμε ότι κάποιος διαθέτει στιλ αναγνωρίζουμε την αισθητική τελειότητα των προσωπικών του επιλογών.
Μπορεί να κατακτηθεί;
Είναι μια εξελικτική διαδικασία. Είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία, μέσω της οποίας το άτομο προσπαθεί να προσδιορίσει εαυτόν. Όταν διακρίνουμε έναν άνθρωπο με στιλ, ουσιαστικά βλέπουμε την εξωτερική πραγμάτωση αυτής της προσπάθειας, βλέπουμε τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εάν μάλιστα τον γνωρίσουμε, μπορούμε να κατανοήσουμε και τις εσωτερικές διεργασίες που προηγήθηκαν.
Είναι το προσωπικό στιλ μια αέναα εξελικτική διαδικασία;
Το στιλ πάντοτε εξελίσσεται, καθώς ο άνθρωπος με στιλ ενδιαφέρεται συνεχώς για την αυτοβελτίωσή του. Αυτό είναι πιο γόνιμο όταν είμαστε νέοι και αβέβαιοι για τον εαυτό μας, όταν πειραματιζόμαστε για να τον κατανοήσουμε καλύτερα. Αλλά νομίζω ότι αυτή είναι μια συνεχής διαδικασία σε όλη μας τη ζωή. Πώς μπορούμε να παραιτηθούμε από το να προσπαθούμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο!
Είναι η κλασική ένδυση μια βιώσιμη απάντηση στο πρόβλημα της fast fashion;
Το χειροποίητο ένδυμα είναι μια καλή απάντηση στο πρόβλημα της μόλυνσης που δημιουργεί η βιομηχανία τη μόδας. Ήμουν πάντοτε αντίθετος με τη fast fashion, θα προτιμούσα να βλέπω τους ανθρώπους να αγοράζουν λιγότερα αλλά καλύτερα ενδύματα. Η κλασική ένδυση πάντα προσπαθούσε να παρέχει ποιοτικά ενδύματα που να αντέχουν στον χρόνο ενώ η fast fashion απλά προσπαθεί να πουλήσει περισσότερα κομμάτια. Η γρήγορη μόδα αποτελεί τη μεγαλύτερη αμαρτία της βιομηχανίας ένδυσης στις ημέρες μας και όσοι την υπερασπίζονται απλά δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το μέλλον του πλανήτη. Θεωρώ ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή που οι άνθρωποι διέθεταν λιγότερα, αλλά υψηλότερης ποιότητας ρούχα. Είναι -από κάθε άποψη- καλύτερο να έχεις δυο ζευγάρια καλά παπούτσια παρά έξι ζευγάρια φθηνά.
Στο βιβλίο σας “True Style” γράφετε ότι: τα ρούχα μιλάνε, για την ακρίβεια δεν το βουλώνουν ποτέ. Στις μέρες μας, τι «λέει» για έναν άντρα το να φοράει κοστούμι;
Θα ήθελα να πιστεύω ότι η διατήρηση μιας κλασικής γκαρνταρόμπας υποδηλώνει πως ο ιδιοκτήτης της εκτιμά τον εαυτό του αλλά και τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεται και συνεργάζεται. Μια αξιοπρεπής εμφάνιση είναι ένδειξη σεβασμού προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας. Η ζωή είναι γεμάτη “περιστάσεις” οι οποίες είναι άξιες σεβασμού και το να ντύνεται κάποιος αναλόγως είναι η οπτική εκδήλωση αυτού του σεβασμού. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να ντυνόμαστε ακριβά, αλλά ευπαρουσίαστα και φροντισμένα για εμάς και όλους τους άλλους.
Προτιμάτε το Ivy League ή το British country style και γιατί;
Προτιμώ τη διακριτική δόμηση ενός βρετανικού κοστουμιού αλλά μου αρέσει επίσης ο φυσικός ώμος σε ένα σακάκι Ivy League. Έτσι, αναζητώ ράφτες που μπορούν να πετύχουν ταυτόχρονα και τα δυο προσφέροντάς μου σακάκια που διαθέτουν δομή αλλά με απαλούς ώμους. Είναι το πιο δύσκολο σακάκι ως προς τη ραφή.
Επισκέπτεσθε καταστήματα με vintage ρούχα και υποδήματα;
Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της γκαρνταρόμπας μου είναι επί παραγγελία, σπανίως αποκτώ κάτι από vintage ή second hand καταστήματα. Όμως, θεωρώ ότι είναι μια εξαιρετική επιλογή για τους νέους, καθώς συμβάλουν στην εκπαίδευσή τους, τους βοηθούν στην κατανόηση και τον σεβασμό του παρελθόντος, την ίδια ώρα που τους εξοικονομούν χρήματα. Εγώ πλέον διαθέτω πολλά ενδύματα και υποδήματα γιατί τα φροντίζω και τα κρατάω έως ότου δεν μου χωρούν πια. Έχω παπούτσια, γραβάτες και σακάκια ηλικίας 30 και 40 ετών τα οποία εξακολουθώ να φοράω. Όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι: Δεν έχω αρκετά χρήματα ώστε να μπορώ να αγοράσω φτηνά ρούχα (σ.σ. I cannot afford cheap clothing στο πρωτότυπο, η φτήνια τρώει τον παρά θα ήταν η ελληνική αντίστοιχη παροιμία)
Αν υποθέσουμε ότι χάνατε ξαφνικά όλη την γκαρνταρόμπα σας, με ποια κομμάτια θα ξεκινούσατε από την αρχή;
Το πρώτο που θα αγόραζα θα ήταν ένα navy blazer, μονόπετο σε μεσαίο βάρος φτιαγμένο με ένα ανθεκτικό (σ.σ high-twist όπως το fresco κλπ) ύφασμα. Κατόπιν, ένα γρι φανελένιο παντελόνι, ένα ελαφρύ μάλλινο γκρι παντελόνι και ένα βαμβακερό khaki. Μερικά γαλάζια button-down πουκάμισα, ένα ζευγάρι καφέ δερμάτινα oxfords, μια καλή μπεζ καμπαρτίνα, ένα γκρι κασμιρένιο πουλόβερ με “V” και μερικά αναγκαία αξεσουάρ.