Όλες αυτές οι συγκεκριμένες και αυστηρά δομημένες ενδυμασίες, ήταν ουσιαστικά στολές. Στολές για κάθε περίσταση, οι οποίες απαιτούσαν πιστή υποταγή στους κανόνες που τις υπέβαλαν. Ο λόγος για τον οποίο όλοι οι άντρες φορούσαν ακριβώς το ίδιο ένδυμα σε μια επίσημη βραδινή εκδήλωση ήταν -φανερά- η ισότητα. Υποτίθεται ότι η ενδυματική ομοιομορφία των αντρών ήταν μια ιπποτική κίνηση, η οποία επέτρεπε στις κυρίες να λάμψουν με τις τουαλέτες τους. Όμως, ο απόκρυφος λόγος ήταν άλλος: η εύκολη αναγνώριση των «άλλων». Αυτών που δεν ανήκουν στην «υψηλή κοινωνία», αφού δεν έχουν γνώση των κανόνων.

Πριν από λίγο καιρό έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία από το 1930, στην οποία απεικονίζεται ένας σερβιτόρος ελβετικού θέρετρου να μεταφέρει, κάνοντας πατινάζ, έναν γεμάτο δίσκο.  Πέραν της εξαιρετικής ισορροπίας και του απαράμιλλου στιλ του, κάτι ακόμη κέντρισε την προσοχή μου. Κάτι πήγαινε εντελώς στραβά στη φωτογραφία. Κάτι ήταν τελείως «λάθος». 

Δεν θα σας κουράσω, θα το αποκαλύψω ευθύς αμέσως. Παρότι ο πολυτάλαντος επαγγελματίας φορούσε ένα άψογης εφαρμογής tail coat, το σακάκι με ουρές δηλαδή ενός συνόλου white tie (του πιο επίσημου ανδρικού ενδύματος), το είχε συνδυάσει λανθασμένα με μαύρο παπιγιόν και μαύρο γιλέκο αντί λευκών, όπως είναι το σωστό. Πώς είναι δυνατόν, θα μου πείτε. Αποκλείεται να μη γνώριζε τους κανόνες της κλασικής ένδυσης η διεύθυνση ενός αριστοκρατικού θέρετρου της Ευρώπης. Μα ακριβώς επειδή τους γνώριζε είχε υποχρεώσει τον σκληρά εργαζόμενο φίλο μας να ντυθεί «λάθος».