Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά Δημοσιεύτηκε σε: Προτάσεις

Ένας άντρας μπορεί να επενδύσει χιλιάδες ευρώ στην γκαρνταρόμπα του. Να αποκτήσει χειροποίητα κοστούμια, ραμμένα με τα εκλεκτότερα υφάσματα, πουκάμισα επί παραγγελία από τις πιο φίνες ποπλίνες και bespoke υποδήματα, φιλοτεχνημένα από τον καλύτερο τεχνίτη. Όμως όλα αυτά καταλήγουν να μην έχουν καμία απολύτως σημασία, φίλε αναγνώστη, αν ο ιδιοκτήτης τους δεν δίνει την απαραίτητη προσοχή σε κάτι που είναι εντελώς δωρεάν: τις λεπτομέρειες. Αυτές είναι που «δένουν» μια εμφάνιση και που μπορούν, είτε να την απογειώσουν στους ουρανούς της ενδυματικής καλαισθησίας, είτε να τη βυθίσουν στην άβυσσο της μετριότητας.

Μέσα από τις λέξεις που ακολουθούν, θα προσπαθήσω να καταγράψω τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά σε μια κλασική ανδρική εμφάνιση, χωρίς ουσιαστικά να κοστίζουν τίποτα. Δίνοντας έμφαση σ’ αυτές, ένας άνδρας μπορεί να είναι στην ουσία του πιο καλοντυμένος από έναν που επενδύει περισσότερο σε χρήμα, παρά σε γνώση.

Θα ξεκινήσουμε από την αρχή, δηλαδή από τα θεμέλια κάθε ανδρικής εμφάνισης: τα υποδήματα. Αυτά πρέπει, πρώτα και πάνω απ’ όλα, να είναι καθαρά. Αν όχι γυαλισμένα, τουλάχιστον χωρίς σκόνες και λάσπες. Μια βούρτσα από φυσική τρίχα την αγοράζεις μια φορά και την έχεις για πάντα. Ένα γρήγορο ξεσκόνισμα των υποδημάτων πριν φύγεις από το σπίτι είναι μια συνήθεια που αξίζει να αποκτήσεις. Τα παπούτσια τα ίδια δεν πρέπει να τραβούν τα βλέμματα. Θέλεις ο απέναντί σου να σε κοιτάει στα μάτια, όχι στα πόδια. Να μην είναι πολύ μυτερά, αλλά ούτε τετράγωνα. Πάντα, λίγο πιο σκούρα από το χρώμα του παντελονιού σου, ποτέ το αντίθετο. Επένδυσε στην ποιότητα του δέρματος και στη μέθοδο κατασκευής, και δεν θα χάσεις.

Οι κάλτσες πρέπει να στέκονται στη θέση τους. Αν πέφτουν συνέχεια και τυλίγονται στους αστραγάλους, απλά δεν κάνουν τη δουλειά τους. Όταν κάθεσαι, ειδικά σταυροπόδι, δεν θα πρέπει να φαίνεται δέρμα ανάμεσα στις κάλτσες και το παντελόνι. Μην χαλάς τα χρήματα σου σε άχρηστα μαραφέτια που υπόσχονται ότι θα κρατήσουν τις κάλτσες στη θέση τους. Επένδυσε σε ψηλές, μέχρι το γόνατο, κάλτσες. Λεπτές, φίνες, όχι χοντρές. Στο χρώμα του παντελονιού, όχι του παπουτσιού. Έτσι, φαίνεσαι ψηλότερος και, σίγουρα, πιο κομψός. Μπορείς να συνδυάσεις το χρώμα της κάλτσας με κάτι άλλο που φοράς, αλλά αυτό είναι σε άλλη πίστα. Ψηλές, λεπτές, στο χρώμα του παντελονιού. Αυτό να θυμάσαι!

Το παντελόνι πρέπει να τελειώνει εκεί όπου αρχίζει το παπούτσι, όχι να τυλίγεται πάνω του. Ιδανικό είναι απλά να ακουμπά το παπούτσι ή να έχει ένα μικρό «σπάσιμο», αλλά μέχρι εκεί. Από την άλλη, αν κάποιος μπορεί να δει τι χρώμα κάλτσες φοράς όταν είσαι όρθιος, τότε το παντελόνι σου είναι πολύ κοντό. Απευθύνσου σ’ έναν ράφτη, ώστε να φέρει το παντελόνι σου στο σωστό ύψος. Ναι, ακόμη και τα τζιν σου. Αν έχεις κοιλιά, φρόντισε το παντελόνι να κουμπώνει στη μέση σου, όχι κάτω από την κοιλιά σου. Τα ψηλοκάβαλα παντελόνια προσθέτουν ύψος, έχε το στο νου σου. Μην πέφτεις στην παγίδα της μόδας που θέλει τα αντρικά παντελόνια στενά. Κινήσου στη μέση οδό. Θα πρέπει να μπορείς να ζεις μέσα στο παντελόνι σου, όχι να σε καταδυναστεύει.

Αν φοράς ζώνη, τότε αυτή πρέπει να είναι στο χρώμα των παπουτσιών σου. Αν κουμπώνει στην πρώτη τρύπα, αυτή που είναι πιο κοντά στη μύτη, είναι κοντή. Αν κουμπώνει στην τελευταία, είναι μεγάλη. Όταν φοράς γιλέκο, άσε τη ζώνη στο συρτάρι. Προτίμησε τιράντες, οι οποίες συνήθως κάνουν καλύτερη δουλειά από τις ζώνες στο να κρατάνε το παντελόνι στη θέση του. Με τις τιράντες δεν χρειάζεται να διορθώνεις το πουκάμισο σου δέκα φορές τη μέρα. Σκέψου το! Ειδικά αν έχεις κάποια κιλά παραπάνω ή αν αδυνάτισες ξαφνικά και όλα τα παντελόνια σου πέφτουν, οι τιράντες θα σε σώσουν. Οι τιράντες δεν χρειάζεται να είναι στο ίδιο χρώμα με τα παπούτσια, αλλά είναι ιδιαίτερα κομψό το αποτέλεσμα όταν συνδυάζονται σωστά με τη γραβάτα σου.

Το πουκάμισο, αν είναι κολλητό, δεν θα σε αφήνει να αναπνεύσεις. Αν είναι φαρδύ, θα φαίνεται σαν σακί. Πριν αγοράσεις ένα πουκάμισο, δοκίμασέ το! Κάτσε σε μια καρέκλα για να διαπιστώσεις αν σε πιέζει στην κοιλιά και κούμπωσε το πρώτο κουμπί για να δεις αν μπορείς να αναπνεύσεις. Επίσης, το μανίκι πρέπει να τελειώνει στον καρπό, όχι πιο πάνω. Ο γιακάς σε ένα γραβατοπουκάμισο πρέπει να είναι μεγάλος, τόσος ώστε οι άκρες του να μπορούν να κρύβονται άνετα κάτω από τα πέτα του σακακιού. Έτσι δημιουργείται το σχήμα «Λ», το οποίο με τη βοήθεια της γραβάτας οδηγεί το βλέμμα του παρατηρητή στο πρόσωπό σου. Θέλεις να δημιουργήσεις ένα «Λ», αν ο γιακάς είναι μικρός θα δημιουργηθεί ένα «W». Αν τα πουκάμισα σου είναι επί παραγγελία και θες να προσθέσεις το μονόγραμμα σου, κάν’ το. Αλλά μην το βάλεις σε σημείο που να φαίνεται, στη μανσέτα ας πούμε, είναι επίδειξη.

Η γραβάτα, εκτός από το να ταιριάζει χρωματικά, πρέπει να έχει και τον σωστό κόμπο για το πουκάμισο. Ένα πουκάμισο με spread γιακά θέλει μια γραβάτα που να κάνει κόμπο με όγκο. Το μυστικό είναι ο κόμπος να καλύπτει το κενό στο σημείο που κουμπώνει το πρώτο κουμπί του πουκάμισου. Να μην είναι μεγαλύτερος, γιατί θα ανασηκώνει τον γιακά, αλλά και να μην είναι μικρότερος καθώς θα διακρίνεται μέρος της γραβάτας αριστερά και δεξιά του. Θα πρέπει να φαίνεται μόνο ο κόμπος. Όταν έχουμε δέσει τη γραβάτα μας, οι δύο άκρες πρέπει, ιδανικά, να έχουν το ίδιο μήκος και αυτό να τελειώνει στο σημείο που αρχίζει το παντελόνι ή η ζώνη μας. Όχι πιο πάνω, όχι πιο κάτω. Σε περίπτωση που η γραβάτα μας είναι κοντή, το μπροστινό μέρος θα πρέπει να έρχεται μέχρι το σημείο όπου αρχίζει το παντελόνι και το πίσω να το περνάμε στο θυλάκι της γραβάτας ώστε να μη φαίνεται. Το λακκάκι είναι η ομορφιά της γραβάτας. Αναδεικνύει την υφή της και χαρίζει κομψότητα. Το πλάτος της γραβάτας καθορίζεται από το πλάτος των πέτων του σακακιού. Μια λεπτή γραβάτα χάνεται μέσα σε φαρδιά πέτα και μια πλατιά φαίνεται τεράστια, όταν φοριέται με σακάκι το οποίο έχει λεπτά πέτα.

Το σακάκι, εκτός από το να εφαρμόζει σωστά, πρέπει να είναι πάντα κουμπωμένο, όταν είμαστε όρθιοι. Έτσι επιτελεί το σκοπό του, ο οποίος είναι να οδηγήσει το βλέμμα του παρατηρητή στο πρόσωπό μας. Όταν το σακάκι είναι κουμπωμένο δημιουργείται ένα σχήμα «V», το οποίο σε συνδυασμό με το «Λ» του πουκαμίσου και την ευθεία γραμμή της γραβάτας, λειτουργούν ως… πινακίδες κυκλοφορίας στον απέναντί μας. Όταν το σακάκι είναι μονόπετο, κουμπώνουμε μόνο το πρώτο κουμπί. Αν είναι τρίκουμπο, το μεσαίο ή το πρώτο και το μεσαίο. Ποτέ το τελευταίο. Το ίδιο ισχύει και στο γιλέκο: Το τελευταίο κουμπί μένει ανοιχτό. Στο σταυρωτό μπορούμε να τα κουμπώσουμε όλα. Μόνο όταν φοράμε γιλέκο και σακάκι μπορούμε να έχουμε το σακάκι ανοιχτό, αν θέλουμε, καθώς το «V» το δημιουργεί το γιλέκο.

Τα αξεσουάρ πρέπει να ταιριάζουν μεταξύ τους. Αν τα μανικετόκουμπα είναι στο χρώμα του χρυσού, το ίδιο θα πρέπει να είναι το tie-clip, η αγκράφα της ζώνης, το δαχτυλίδι, το ρολόι και ούτω καθεξής. Όλα τα κομμάτια από το ίδιο μέταλλο. Είπαμε, μιλάμε για τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Επίσης, να είσαι φειδωλός με τ’ αξεσουάρ. Αν έχεις κουμπωμένο το σακάκι σου ή φοράς γιλέκο, το tie-clip (γραβατοπιάστρα ελληνιστί) είναι αχρείαστο, άρα περιττό.

Φόρα μαντηλάκι στο τσεπάκι του σακακιού σου. Διακριτικά. Είναι μια λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.