Πρώτα απ' όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Μονόπετο για τη φιλοξενία, για τις πολύτιμες γνώσεις και πληροφορίες που με χαρά του δίνουμε και μεταφέρει με αντικειμενικότητα και αγάπη στους αναγνώστες του. Διαβάζοντας το πολύ κατατοπιστικό άρθρο για τα πολύτιμα υφάσματα του αγαπητού φίλου, εισαγωγέα υφασμάτων Τάκη Στουρνάρα, θα ήθελα να προσθέσω κάποιες πληροφορίες από την πλευρά του ράφτη. Ένα καλό (έτοιμο) ρούχο είναι σχετικά εύκολο να το ξεχωρίσεις και να το επιλέξεις με βάση την εμπειρία, τα κριτήρια και την αισθητική που διαθέτεις. Όμως, το κοστούμι που ράβει κάποιος είναι μια μικρή τελετουργία, μια μύηση θα έλεγα. Είναι κάτι που σου δίνει τη δυνατότητα επιλογής για κάτι εντελώς μοναδικό και προσωπικό. Το πρώτο κομμάτι της επιλογής του υφάσματος το κάλυψε αρκετά εμπεριστατωμένα ο φίλος Τάκης. Εδώ, λοιπόν, μπαίνουμε στο δεύτερο και δυσκολότερο στάδιο: της ραφής!

Η μεγάλη απόφαση του ποιος ράφτης θα τους φτιάξει το κοστούμι (δεν είμαστε και πολλοί), νομίζω ότι είναι το πιο βασικό ερώτημα για όσους αποφασίζουν ν’ αποκτήσουν ένα επί παραγγελία ένδυμα. Αυτοί που ράβουν συχνά, ξέρουν ότι δεν είναι όλοι για όλα! Καλό θα είναι η προσοχή να δίνεται στην ποιότητα της δουλειάς που παρουσιάζει ο εκάστοτε επαγγελματίας και η επαφή που έχει με το αντικείμενο. Πολλές φορές, λόγω των πληροφοριών που δέχεται, ο πελάτης πέφτει στο λάθος να μην τον ενδιαφέρουν τα αποτελέσματα της εργασίας, αλλά η ίδια η εργασία. Το αποτέλεσμα είναι να χάνεται σε ερωτήσεις και απορίες που τις πιο πολλές φορές είναι αδύνατο να απαντηθούν. Η ερώτηση του καναβάτσου λόγου χάρη, και μια μυθοπλασία γύρω από το χειροποίητο κοστούμι δημιουργεί πολλές φορές λάθος αποτέλεσμα.