Ο Αλέξανδρος Τζώρτζης μιλά στο Μονόπετο για την τέχνη της ραπτικής και το μεράκι που πρέπει να έχει ο τεχνίτης. Μας δέχτηκε στο ραφείο που διατηρεί στο κέντρο της Γλυφάδας στον αριθμό 16 της οδού Λαζαράκη τα τελευταία 20 χρόνια, για να μας αποκαλύψει τι βλέπει το μάτι του ράφτη κατά τη διαδικασία της πρώτης πρόβας: της τελετουργίας αυτής, κατά την οποία ο τεχνίτης χτίζει τα θεμέλια του σακακιού. Βλέπει πού πρέπει να στενέψει και πού να λασκάρει. Από ποια μεριά είσαι «άδειος» και από ποια «γεμάτος». Πού στέκονται τα χέρια σου όταν είσαι όρθιος ώστε να φτιάξει αργότερα τα μανίκια είτε «μπροστά» είτε «πίσω», καθώς και πού πρέπει να κουμπώνει το σακάκι ανάλογα με το σώμα σου.
Από την πλευρά του πελάτη, η όλη διαδικασία αποτελεί μια ιεροτελεστία. Αισθάνεσαι, κυριολεκτικά, το ενδιαφέρον και την αγάπη του δημιουργού για αυτό που κάνει στο σώμα σου. Βλέπεις το σακάκι που θα σε συντροφεύει για χρόνια να γεννιέται μπροστά στα μάτια σου και βελονιά – βελονιά να παίρνει την τελική του μορφή. Απολαμβάνεις μια προσωπική φροντίδα που, για εμάς τους άντρες τουλάχιστον, μπορεί να προσφέρουν μόνο δύο άνθρωποι: ο ράφτης και ο κουρέας μας.
Διαδώστε!