O απολογισμός του ClassiCon Δημοσιεύτηκε σε: ClassiCon

Στην αμερικανική ταινία του 1989 “Field of Dreams” (ελληνικός τίτλος «Ο ξυπόλητος Τζο») ο πρωταγωνιστής Κέβιν Κόστνερ υποδύεται έναν αγρότη στην Άιοβα ο οποίος δημιουργεί ένα γήπεδο του μπέιζμπολ μέσα στη φάρμα του, οδηγούμενος από μια φωνή στο μυαλό του που επαναλαμβάνει συνεχώς τη φράση «αν το φτιάξεις, θα έρθουν».

Μέχρι να το φτιάξει, ο ήρωας της ταινίας υπομένει τη χλεύη την τοπικής κοινωνίας, την αμφισβήτηση από τους φίλους του και την ανησυχία της οικογένειας του που θεωρεί ότι έχει τρελαθεί.

Με την ολοκλήρωση όμως της κατασκευής του γηπέδου, ξαφνικά, εμφανίζονται τα φαντάσματα θρυλικών παικτών του μπέιζμπολ και αρχίζουν να παίζουν μπροστά στο εμβρόντητο ομολογουμένως κοινό.

Τη φράση «αν το φτιάξεις, θα έρθουν» κατά κάποιον τρόπο άκουγα κι εγώ μέσα στο δικό μου μυαλό από τη στιγμή που συνέλαβα την ιδέα για τη διοργάνωση μιας έκθεσης αφιερωμένης σε τέχνες που, για πολλούς, δεν είναι τίποτα άλλο από φαντάσματα στις μέρες μας.

Έπειτα από δυσκολίες, αναποδιές, γκρίνιες και πολέμους τελικά το ClassiCon πραγματοποιήθηκε και ο κόσμος ήρθε. Ήρθε μαζικά. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο President για να γνωρίσουν από κοντά τους ράφτες, τους κασμιράδες, τους υποδηματοποιούς και τους λοιπούς επαγγελματίες που υπηρετούν το κλασικό στιλ στην Ελλάδα.

Η αίθουσα πλημμύρισε με θετική ενέργεια. Οι εκθέτες, οι οποίοι πίστεψαν στα λόγια ενός τρελού που αποφάσισε στα καλά του καθουμένου να φέρει ξανά στο φως της Ελλάδας το κλασικό στιλ – τους είμαι ευγνώμων γι’ αυτό- χαμογελούσαν βλέποντας την προσέλευση.

Οι επισκέπτες χαμογελούσαν γιατί είχαν για πρώτη φορά την ευκαιρία να δουν από κοντά τους τεχνίτες και τις δημιουργίες τους σε μια μόνο βόλτα. Να απαντηθούν οι ερωτήσεις τους και να αποδράσουν για λίγες ώρες από τη στρυφνή πραγματικότητα, εισερχόμενοι σε έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο μεράκι, υφάσματα και χρώματα.

Χαμογελούσα κι εγώ, φυσικά, καθώς στο μυαλό μου ακουγόταν ακόμη η φράση «αν το φτιάξεις, θα έρθουν».

Από παντού…

Κατά τη διάρκεια του ClassiCon, δεκάδες ήταν οι άνθρωποι που μου έσφιξαν το χέρι και μου είπαν μια καλή κουβέντα για τη διοργάνωση και τη γενικότερη προσπάθεια που κάνω μέσα από το monopeto.gr αυτά τα τέσσερα χρόνια. Θέλω να τους ευχαριστήσω και από εδώ, έναν – έναν προσωπικά και να ζητήσω συγνώμη σε όλους αυτούς που είτε δεν με πέτυχαν εύκαιρο, είτε επισκέφθηκαν την έκθεση τις δυο ώρες του Σαββάτου που πήγα σπίτι να ξεκουραστώ.

Απαιτούνται όμως και λίγες ιδιαίτερες αναφορές. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα τρία παιδιά από το Αγρίνιο που μπήκαν στο αμάξι το πρωί του Σαββάτου και κατέβηκαν στην Αθήνα μόνο για να δουν την έκθεση και έπειτα μπήκαν ξανά στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουν. Το ίδιο και για τους δύο φίλους από το Άργος και το Ναύπλιο.

Τι να πω για τον Ιορδάνη που πήρε αεροπλάνο από τη Ρόδο, έκλεισε δωμάτιο στο ξενοδοχείο και ήταν στο ClassiCon και τις δύο ημέρες, τον Μάνο που ήρθε από την Κρήτη και τον Γιάννη από τη Θεσσαλονίκη. Μόνο ένα μεγάλο «ευχαριστώ» από καρδιάς.

Οι βετεράνοι

Το ClassiCon ήταν γεμάτο χαμόγελα, ωστόσο δεν έλειψε η συγκίνηση. Αντάμωσαν φίλοι και γνωρίστηκαν από κοντά για πρώτη φορά άνθρωποι που γνωρίζονταν μόνο μέσω διαδικτύου και της ψηφιακής κοινότητας των «Κλασικιστών». Οι στιγμές όμως που με συγκίνησαν προσωπικά περισσότερο ήταν όταν στην αίθουσα βρέθηκαν ηλικιωμένοι ράφτες που ήρθαν ως επισκέπτες.

Άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη βελόνα και το ψαλίδι είδαν για πρώτη φορά να τιμάται με τέτοιον τρόπο η τέχνη τους. Να δοξάζεται όπως της αρμόζει. Είδαν συναδέλφους, αντάλλαξαν ιστορίες, θυμήθηκαν τα παλιά και γνώρισαν τη νέα γενιά, αυτή που στις πλάτες της θα κουβαλήσει το βάρος της τέχνης και θα την οδηγήσει στο μέλλον.

Η άμιλλα

Το βασικό χαρακτηριστικό του ClassiCon ήταν η καλή διάθεση που επικρατούσε στην αίθουσα. Μια διάθεση που προερχόταν κυρίως από τους εκθέτες. Οι επαγγελματίες αυτοί μπορεί να είναι ανταγωνιστές και να «μάχονται» για τους ίδιους πελάτες, αλλά στο ClassiCon απέδειξαν περίτρανα ότι η ευγενής άμιλλα και η συναδελφικότητα είναι το στοιχείο που κάνει την κοινότητα του κλασικού στιλ στην Ελλάδα ξεχωριστή. Ο ένας διαφήμιζε με τη συμπεριφορά του τον άλλο.

Ο Νίκος Μακριδάκης κέρναγε εσπρεσάκια κάθε πρωί όλα τα περίπτερα, ο Βασίλης Μπουρτσάλας περισσότερο χρόνο ήταν στους γείτονες παρά στον δικό του χώρο, ενώ ο Καριοφύλλης Χατζηνικολής, αντί να παίρνει παραγγελίες, έβγαζε φωτογραφίες με τα κορίτσια του Jenny Blond, τον κύριο Χάσεμ, τη Βιβή και τον Γιώργο Μακρή.

Η ημερίδα

Τις συζητήσεις που έγιναν στην ημερίδα η οποία διοργανώθηκε παράλληλα με το ClassiCon θα έχετε την ευκαιρία να τις παρακολουθήσετε το επόμενο διάστημα, μέσω διαδικτύου. Πρέπει όμως εδώ να ευχαριστήσω τον Παναγιώτη Στουρνάρα, επίσημο αντιπρόσωπο για την Ελλάδα των ιταλικών υφαντουργιών Ermenegildo Zegna, Loro Piana, Colombo, Piacenza, Rogna, Ariston Napoli, Standeven καθώς και των Marinella, Grignola, Francesco Maglia, Acqua dell elba για τη χορηγία της βιντεοσκόπησης.

Θέλω να ευχαριστήσω την Serra’s Flowers και το πρότυπο φυτώριο του Γιάννη Βολιώτη για τα λουλούδια που στόλισαν τον χώρο του ClassiCon, την Astro Group Service Α.Ε. για τη χορηγία του καταλόγου και φυσικά το «σπίτι μου», τη Real News και τον Real FM για τη χορηγία επικοινωνίας.

Τέλος, το μεγαλύτερο «ευχαριστώ» θα πάει στη Stalexpo, στην Ασπασία που ήταν η πρώτη η οποία πίστεψε στο όραμα, στην Αθηνά που με στήριξε σε κάθε σημείο της διαδρομής και φυσικά στη σύντροφό μου σε αυτή τη ζωή, τη Νάντια η οποία εκτός από το να με προσέχει, ήταν ο άνθρωπος πίσω από το δελτίο Τύπου του ClassiCon, τη διαχείριση της επικοινωνίας, τις δημόσιες σχέσεις και το digital marketing της διοργάνωσης.

Το επόμενο

Το πρώτο ClassiCon έγινε από όραμα πραγματικότητα. Τώρα τα λόγια έγιναν πράξεις και οι υποσχέσεις απτά στοιχεία και μετρήσιμα δεδομένα. Τώρα έχω στα χέρια μου τα υλικά που χρειάζομαι ώστε το επόμενο να γίνει δέκα φορές καλύτερο. Τώρα ξέρω ότι αν το φτιάξω, θα έρθουν.

Σας ευχαριστώ όλους.
Γιώργος.