Η χρωματική συνάρτηση παντελονιού – παπουτσιού Δημοσιεύτηκε σε: Προτάσεις

Ο στόχος μιας άρτιας και σοφά συνδυασμένης κλασικής ανδρικής εμφάνισης είναι η επίτευξη της αρμονίας. Όσα στοιχεία και χρώματα κι αν χρησιμοποιηθούν, θα πρέπει να υπηρετούν μια και μόνο αποστολή: να μην κλέψουν την παράσταση από τον πραγματικό πρωταγωνιστή, τον άνθρωπο που τα φοράει. Μπορεί συνήθως τα ενδύματά μας να καλύπτουν πάνω από το 90% της συνολικής μας παρουσίας, όμως το 10% που απομένει, δηλαδή το πρόσωπό μας, είναι αυτό που έχει σημασία. Γι’ αυτό, άλλωστε, η κλασική ανδρική ένδυση αγαπάει τα παπιγιόν και τις γραβάτες. Είναι στοιχεία που κατευθύνουν το μάτι του παρατηρητή στο πρόσωπό μας. Στο στόμα μας, μέσω του οποίου επικοινωνείται ο χαρακτήρας και η στάση μας απέναντι στη ζωή, αλλά και στα μάτια μας, όπου καθρεφτίζονται τα συναισθήματά μας. Αλλά για να φτάσει εκεί το βλέμμα του παρατηρητή, φίλε αναγνώστη, ξεκινά από τα χαμηλά. Από τα πολύ χαμηλά. Από τα παπούτσια.

Δεν θα εκμεταλλευτώ το γνωστό κλισέ, το οποίο υποστηρίζει ότι το πρώτο πράγμα που παρατηρούν οι κυρίες σε έναν άντρα είναι τα υποδήματά του -αν και τα περισσότερα κλισέ κατέληξαν κλισέ γιατί κρύβουν δόσεις αλήθειας. Θα επικαλεστώ αυτό που κάθε μηχανικός γνωρίζει πολύ καλά: όλα ξεκινούν από τα θεμέλια. Τα θεμέλια της κλασικής ανδρικής είναι τα παπούτσια τα οποία, όπως έχουμε αναλύσει πολλάκις στο Μονόπετο, θα πρέπει να είναι -πρώτα απ’ όλα- φτιαγμένα σωστά. Το δεύτερο είναι το στιλ, δηλαδή ο τύπος του παπουτσιού ή της μπότας. Τρίτον, και σε καμία περίπτωση λιγότερο σημαντικό, είναι το χρώμα του υποδήματος και πώς αυτό συνδυάζεται αρμονικά με τα υπόλοιπα στοιχεία που συνθέτουν την εμφάνισή μας.

Μόνο το παντελόνι

Το χρώμα των υποδημάτων καθορίζεται από το χρώμα του παντελονιού. Τίποτα άλλο! Δεν μας ενδιαφέρει το σακάκι, το γιλέκο, το πουκάμισο ή το καπέλο. Εκεί που τελειώνει το παντελόνι αρχίζει το παπούτσι και τερματίζει κάθε συζήτηση. Οι κάλτσες είναι -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι- εμφανείς μόνο όταν καθόμαστε. Αυτό βέβαια, είναι άλλο κεφάλαιο. Κρατήστε ότι ο κανόνας, δηλαδή η σωρευμένη εμπειρία χιλιάδων αντρών στο πέρασμα των χρόνων, υποδεικνύει ότι η πιο ασφαλής επιλογή είναι οι κάλτσες να ακολουθούν χρωματικά το παντελόνι, καθώς έτσι επιτυγχάνεται μια ψευδαίσθηση επιπρόσθετου ύψους, όπως και η ποθητή αρμονία.

Το στιλιστικό αξίωμα για την χρωματική επιλογή παπουτσιού μπορεί να συνοψισθεί στην εξής φράση: το παπούτσι πρέπει να είναι ένα «κλικ» πιο σκούρο από το παντελόνι. Σε αντίθετη περίπτωση, αν είναι δηλαδή πιο ανοιχτόχρωμο, τραβά το βλέμμα του παρατηρητή σε λάθος σημείο. Για την ακρίβεια, στο σημείο του σώματός μας που βρίσκεται μακρύτερα από το πρόσωπο μας, στα πόδια.

Καφέ και μαύρο

Ας μη γελιόμαστε, δύο είναι τα βασικά χρώματα υποδημάτων που βασιλεύουν στο σύμπαν της κλασικής ανδρικής ένδυσης: το καφέ και το μαύρο. Το δεύτερο είναι εκ φύσεως πιο επίσημο από το πρώτο, αλλά και πιο «άκαμπτο». Δεν διαθέτει τη στιλιστική ευελιξία του καφέ με τις δεκάδες αποχρώσεις, από ανοιχτό ταμπά έως και σκούρο σοκολατί. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν κάποιος με ρωτάει τι χρώμα παπούτσια να πάρει για «καλά», του προτείνω σκούρο καφέ. Είναι πιο ευέλικτο χρώμα. «Παίχτης-πολυεργαλείο», για να δανειστώ την ποδοσφαιρική έκφραση. Το μαύρου χρώματος υπόδημα μπορεί να είναι το πιο σκούρο από όλα, όμως δεν «πάει» με τα πάντα. Βασικά, ταιριάζει με λίγα, συγκεκριμένα με παντελόνια μαύρου και γκρι χρώματος.

Υπάρχουν βέβαια πολλοί πού θα υποστηρίξουν ότι τα μαύρα υποδήματα συνδυάζονται και με σκούρο μπλε (navy), αλλά δεν ανήκω σε αυτούς. Είναι ξεκάθαρο, για εμένα, ότι ένα navy παντελόνι/κοστούμι (καθώς κοστούμι σημαίνει παντελόνι και σακάκι από το ίδιο τόπι ύφασμα) αναδεικνύεται περισσότερο με ένα ζευγάρι σκούρα καφέ υποδήματα. Θεωρώ πως, ακόμη και σήμερα, βλέπουμε τον συνδυασμό μαύρο παπούτσι-σκούρο μπλε παντελόνι/κοστούμι επειδή κάποιοι επιμένουν να τηρούν ευλαβικά τον απαρχαιωμένο εθιμοτυπικό «κανόνα» της Βρετανικής αριστοκρατίας του 19ου αιώνα, ο οποίος απαγορεύει το καφέ χρώμα εντός πόλεως (no brown in town). Ο εν λόγω «κανόνας» ουδεμία σχέση έχει με το στιλ. Οι λόγοι γέννησης και επιβολής του στους άντρες όλου του κόσμου είναι άλλοι και πολύ πιο… πονηροί.

Όπως προαναφέραμε, τα μαύρα υποδήματα συνδυάζονται άψογα με γκρι παντελόνια/κοστούμια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα γκρι παντελόνια/κοστούμια δεν μπορούν να συνδυαστούν και με καφέ υποδήματα, αρκεί αυτά να ακολουθούν το βασικό «αξίωμα», δηλαδή να είναι ένα «κλικ» πιο σκούρα.

Εκεί που δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση είναι όταν επιλέξουμε να φορέσουμε μαύρο παντελόνι/κοστούμι. Εκεί είναι μονόδρομος: τα υποδήματά μας θα πρέπει να είναι αποκλειστικά μαύρου χρώματος. Καθώς το μαύρο είναι το πιο σκούρο χρώμα και τα υποδήματά μας, σύμφωνα με το βασικό αξίωμα, θα πρέπει να είναι πιο σκούρα, απλά δεν υπάρχει… διαφυγή. Λέγεται, πως υπάρχει ένα ειδικό σημείο στην κόλαση της κλασικής ανδρικής ένδυσης κρατημένο για όσους άντρες δεν συνδυάζουν τα μαύρα τους παντελόνια με ομόχρωμα υποδήματα. Λίγο πιο δίπλα από εκεί βρίσκονται καταδικασμένοι όσοι αρέσκονται στο να συνδυάζουν καφέ παντελόνι με μαύρα παπούτσια – Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί μου.

Άλλα χρώματα

Στην εποχή μας, τα υποδήματα δεν διατίθενται μόνο σε καφέ και μαύρο χρώμα. Η εξέλιξη στον τομέα της επεξεργασίας των δερμάτων έχει επιτρέψει τη δημιουργία εκατοντάδων αποχρώσεων. Από ανοιχτό γκρι σε σκούρο πράσινο και από μπλε σε έντονο κόκκινο, όλα πλέον παίζουν στο μεγάλο παιχνίδι που λέγεται υπόδηση. Σε όσους αισθάνονται τολμηροί και επιθυμούν να προσθέσουν τέτοια χρώματα στη συλλογή τους, τους ευχόμαστε καλή τύχη και τους προτρέπουμε να διαβάσουν το σχετικό μας κείμενο για τον αρμονικό συνδυασμό των χρωμάτων της κλασικής ανδρικής ένδυσης, στο οποίο παραθέτουμε τις βασικές αρχές. Συγκρατείστε πάντως, ότι το αξίωμα που θέλει τα υποδήματα να είναι σκουρότερα από το παντελόνι εξακολουθεί να ισχύει στο ακέραιο. Δηλαδή αν θέλετε να φορέστε πράσινα παπούτσια με το μπλε σας παντελόνι, προχωρήστε άφοβα αρκεί το πράσινο των υποδημάτων να είναι λίγο πιο σκούρο από το μπλε του παντελονιού.

Το λευκό

Υπάρχει όμως ένα ακόμη χρώμα, το οποίο χρίζει ανάλυσης: το λευκό. Τα τελευταία χρόνια, το βλέπω παντού. Λευκά -αθλητικά ως επί το πλείστον- παπούτσια να συνδυάζονται με τα πάντα! Ακόμη και με μαύρο παντελόνι. Ειδικά στους νέους, το φαινόμενο έχει λάβει διαστάσεις μάστιγας. Το καταλαβαίνω. Εκατοντάδες influencers, youtubers και συναφείς ανθυπο-στιλίστες μιλούν ακατάπαυστα για την ακαταμάχητη γοητεία του λευκού minimal sneaker. Ναι, εν μέρει, είναι γοητευτικό. Μάλιστα, έχουμε αναφερθεί ΕΔΩ εκτενώς στο λευκό αθλητικό υπόδημα από το οποίο ξεκίνησαν όλα, το Adidas Stan Smith, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ταιριάζει με όλα. Στα μάτια ενός λάτρη του κλασικού, όπως εγώ, εν πάση περιπτώσει.

Όπως και να έχει, το σύμπαν της κλασικής ανδρικής ένδυσης εμπεριέχει τα λευκά υποδήματα (όπως τα αμερικάνικα πάλλευκα white buck), αλλά τα υποχρεώνει στην -σχεδόν- ίδια αυστηρή πειθαρχεία με τα μαύρα: τα λευκά υποδήματα φοριούνται μόνο με λευκά παντελόνια/κοστούμια. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Ειδικά το καλοκαίρι. Ένα ζευγάρι λευκά minimal αθλητικά παπούτσια συνδυάζεται εύκολα με μια βερμούδα ή με ελαφριά βαμβακερά chino και khaki σε ουδέτερες μπεζ αποχρώσεις, στο πλαίσιο μιας casual εμφάνισης. Σε όσους, δε, νομίζουν ότι μπορούν να φορέσουν λευκά αθλητικά παπούτσια με τα πάντα (ακόμη και με κοστούμι), έχω να πω… δεν έχω να πω τίποτα γιατί αποκλείεται να διαβάζουν Μονόπετο, άρα χαμένος κόπος.