Μικρή πραγματεία για το στιλ Δημοσιεύτηκε σε: Προτάσεις

Στον μικρόκοσμο των αντρών που καταπιάνονται με ζητήματα αισθητικής -ενδυματικής, αρχιτεκτονικής, συγγραφικής ή άλλης- μια μικρή λέξη με μόλις τέσσερα γράμματα, εμφανίζεται συνεχώς μπροστά τους: στιλ.

Ο συγγραφέας αυτού του πονήματος άλλωστε, όχι και με τόση μετριοφροσύνη πρέπει να παραδεχτώ, δηλώνει από καιρού εις καιρόν «κήρυκας του κλασικού στιλ» και τα κείμενά του σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο βρίθουν αναφορών σε αυτή την «άπιαστη» λέξη.

Κάποιες φορές, μάλιστα, έχω δεχθεί κριτική για την ορθογραφία που χρησιμοποιώ καθώς προτιμώ την πιο νέα με γιώτα, παρά την παλαιότερη με ύψιλον. Αυτό συμβαίνει γιατί, στα μάτια μου τουλάχιστον, το «ι» φαίνεται κομψότερο του «υ» στη συγκεκριμένη λέξη. Τη λέξη «μπύρα» δεν μπορώ να την γράψω παρά μόνο με ύψιλον, τη λέξη «στιλ» όμως, μόνο με γιώτα.

Το στιλ είναι απλά μια άλλη λέξη για την προσωπικότητα μας. Μια άλλη λέξη για τον χαρακτήρα μας

Αλλά τι είναι στιλ; Τα λεξικά δεν μας δίνουν πολλές πληροφορίες, καθώς περιορίζονται στο να αποδώσουν τη λέξη ως συνώνυμη της τεχνοτροπίας (π.χ. έπιπλα σε στιλ Λουδοβίκου ΙΔ΄), όπως και της ιδιαίτερης τεχνικής ενός αθλητή.

Η ίδια η λέξη προέρχεται από το γαλλικό style (άμεσο δάνειο), η οποία με τη σειρά της προέκυψε από τη λατινική stilus και χρησιμοποιείτο για να περιγράψει ένα μακρόστενο και μυτερό αντικείμενο, μια γραφίδα (για αυτό και το στυλό που γράφουμε).

Ωστόσο, όλα αυτά δεν μας διαφωτίζουν επαρκώς σχετικά με τον τρόπο που, εμείς οι λάτρεις του κλασικού ανδρικού στιλ, χρησιμοποιούμε τη λέξη. Όταν λέμε για έναν άντρα ότι διαθέτει «ιδιαίτερο, αυθεντικό ή πηγαίο στιλ» δεν αναφερόμαστε στην τεχνοτροπία, στην τεχνική ή στην… γραφίδα του.

Αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει να συνθέσει την εμφάνισή του. Το πώς έχει δέσει τη γραβάτα του, το πώς κινείται στον χώρο δείχνοντας απλά με την ύπαρξή του ότι τα ρούχα του τα φοράει και δεν «τον φοράνε». Αναφερόμαστε, ακόμη περισσότερο, στα συγκεκριμένα ενδυματικά στοιχεία που τον καθορίζουν.

Παραδείγματος χάρη, ένας άντρας μπορεί να φοράει αποκλειστικά πουκάμισα με διπλές μανσέτες και μανικετόκουμπα ή μόνο πλεκτές γραβάτες ή μόνο σταυρωτά σακάκια, καθώς αυτά αποτελούν τα θεμέλια του προσωπικού του στιλ.

Έχω έναν φίλο που φορά μόνο κοστούμια με σακάκια που διαθέτουν μυτερά πέτα (peaked lapels), φτιαγμένα από ελαφριά «πενιέ» υφάσματα κι έναν άλλο που φορά σχεδόν αποκλειστικά σπορ σακάκια με κλασικά πέτα (notch lapels) ραμμένα με βαριές φανέλες και tweed υφάσματα. Δύο άντρες με εντελώς διαφορετικό, αλλά ξεκάθαρα μοναδικό στιλ ο καθένας.

Βλέπεις, φίλε αναγνώστη, το κλασικό στιλ επιτρέπει στους οπαδούς του, σε σχεδόν απόλυτο βαθμό, την προσωπική έκφραση. Μπορεί από μακριά, όλα τα κοστούμια ή σακάκια να μοιάζουν ίδια, αλλά η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Το σύμπαν της κλασικής ανδρικής ένδυσης περικλείει τόσα πολλά στοιχεία (υφάσματα, μοτίβα, υφές, χρώματα, δέρματα και αξεσουάρ) τα οποία επιτρέπουν αναρίθμητους συνδυασμούς και συνθέτουν μια απέραντη παλέτα επιλογών. Μέσα από αυτή την παλέτα, ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτά που του αρέσουν, χωρίς τους περιορισμούς της μαζικής βιομηχανίας ένδυσης η οποία άγεται και φέρεται από τις επιταγές της εκάστοτε μόδας.

Το στιλ είναι απλά μια άλλη λέξη για την προσωπικότητα. Μια άλλη λέξη για τον χαρακτήρα μας. Ή τουλάχιστον, για την προσωπικότητα που θέλουμε να προβάλουμε στους άλλους. Για το πώς επιθυμούμε να μας βλέπουν οι γύρω μας.

Δεδομένου ότι τα ενδύματα και τα υποδήματα καλύπτουν πάνω από το 90% της συνολικής παρουσίας μας, είναι ευκόλως αντιληπτό ότι μέσω αυτών μπορούμε να υπογραμμίσουμε στοιχεία της προσωπικότητας μας τα οποία δεν εκφράζονται με λόγια.

Άλλωστε, όπως λέει και ο συγγραφέας G. Bruce Boyer: «τα ρούχα δεν μιλάνε. Φωνάζουν».

Καλά όλα αυτά, αλλά πώς αποκτά κάποιος στιλ;

Όπως αποκτά κανείς και τα υπόλοιπα που έχουν αξία σε αυτή τη ζωή, είναι η απάντηση. Με κόπο, υπομονή, πειραματισμό και πολλά λάθη, δηλαδή.

Το παραμύθι

Η κλασική ανδρική ένδυση δεν σου πουλάει το παραμύθι που εξιστορεί η βιομηχανία της μόδας, ότι αν φορέσεις τα ρούχα ενός σχεδιαστή/καταστήματος/influencer θα αποκτήσεις, απευθείας και με μαγικό τρόπο, στιλ. Τουναντίον, η κλασική ανδρική ένδυση απλά σού δίνει μερικούς απλούς κανόνες, έναν μπούσουλα ώστε να μην πέσεις κατευθείαν στα βαθιά και κατόπιν σε αφήνει να βρεις μόνος σου το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στον στόχο.

Σου προτείνει, λόγου χάρη, ότι το σακάκι καλό είναι να είναι σχετικά μακρύ και να καλύπτει τα… νώτα σου. Δεν σου λέει τι μάρκα να είναι το σακάκι, ούτε σου υπόσχεται αμέτρητες ερωτικές κατακτήσεις, όπως συνηθίζουν να κάνουν έμμεσα οι διαφημίσεις των εταιρειών μαζικής ένδυσης.

Το να φορέσεις σε μια κοινωνική εκδήλωση μια φόρμα και ένα φούτερ ή ένα μακό μπλουζάκι με το logo της μάρκας τυπωμένο με μεγάλα γράμματα στο στήθος δεν είναι στιλ. Ό,τι κι αν σου λένε και ανεξάρτητα το τι εσύ πιστεύεις. Είναι απλά μια απόδειξη ότι δεν σε ενδιαφέρει η εικόνα που παρουσιάζεις στους γύρω σου. Είναι σαν να λες στον κόσμο «είμαι άσχετος, δεν έχω καμία σχέση με στιλ και εμπιστεύομαι την τάδε ή τη δείνα εταιρεία για την εμφάνισή μου».

To στιλ είναι ο δικός σου προσωπικός τρόπος για να κάνεις τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένου και να ντύνεσαι. Η βιομηχανία της μόδας δεν αφήνει πολλά περιθώρια προσωπικής έκφρασης, «υπογράφοντας» τα πάντα με τεράστια ακαλαίσθητα logo, οδηγώντας τον περισσότερο κόσμο να κυκλοφορεί ομοιάζοντας σε… μοσχάρια της αμερικανικής δύσης τα οποία έφεραν το έμβλημα του ράντσου όπου ανήκαν σημαδεμένο με πυρωμένο σίδερο στα καπούλια τους.

Από την άλλη, η κλασική ανδρική ένδυση, εκτός του ότι διαθέτει συγκεκριμένες προτάσεις (μια πυξίδα, έναν «μπούσουλα» που σου επιτρέπει να συνθέσεις μια άρτια εμφάνιση η οποία είναι αποδεκτή παγκοσμίως) διαθέτει και το ανάλογο «οπλοστάσιο» υφασμάτων, μοτίβων, υφών και αξεσουάρ που θα σε βοηθήσουν να βρεις το δικό σου στιλ.

Η κεντρική φωτογραφία που επέλεξα για αυτό το κείμενο είναι ο Fred Astaire με white tie. Τη διάλεξα γιατί θωρώ ότι αναβλύζει στιλ παρόλο που το συγκριμένο dress code είναι το πιο αυστηρό και επίσημο που υπάρχει και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για πειραματισμούς. Είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, η απόδειξη ότι η κλασική ανδρική ένδυση μπορεί να προσδώσει στιλ σε οποιονδήποτε, αρκεί να ακολουθήσει τις προτάσεις της.